Nauka języków.

Zastanawiam się mianowicie w ten sposób, zwracając uwagę na czas i dochodzę do wniosku, że ponieważ jak najbardziej się liczy, ceni się i warty jest conajmniej naszego życia, warto się zastanowić po co się uczyć języka. Znaczy jeśli pierwszy to wiadomo - trzeba mieć co wpisać w CV, drugi też, bo mówią, że jeden to za mało - na wszystkich szkoleniach w rekrutacji i pisania CV tak mówili. Chodzę na takie szkolenia, bo lubię, ale w sumie z coraz mniej, znajdę sobie inne hobby. Więc zastanawiam się nad tymi językami. Choćby nad takim włoskim. Ładny, podobny do francuskiego, uczyłam się kiedyś. O, hiszpański też ładny. Tańczą tam pięknie, mężczyźni przystojni i siesty są. A w czeskim, na przykład, udało mi się zakochać. Naprawdę, zwłaszcza po jednej takiej rozmowej prowadzonej przeze mnie po czesku, jak mniemam.

Jeśli chodzi o czeski to wiem - kiedyś wyjadę do Pragi.

Włoski? Piękny język, mówią, że łatwo się uczy, te wszystkie piosnki miłosne, jak się miało łacinę, to w ogóle full wypas, poza tym - prestiż, wpisać kolejny, oprócz 5 żywych - 2 na zaawansowanych poziomach, jeden na średnio i dwa na początkujących - takim niemieckim i francuskim maltretowali mnie kiedyś w szkole i 2 wymarłych.

Ale, analizując właśne te języki, dochodzę do wniosku, że taka nauka jest bez sensu, jeśli nie interesuje Cię kultura danego kraju. Google tłumacz zrobi za Ciebie wszystko, pokaleczy, bo pokaleczy, zresztą zawodowi tłumacze też dobrze działają. Gdzieś wyjedziesz i tak się dogadasz po angielsku. Więc, jeśli nie masz zamiaru oglądać filmów w oryginale, słuchać muzyki, czytać książek to nie ucz się kolejnego języka, raczej znajdź jakieś inne zajęcie, może bardziej przyjemne i mniej zniechęcające.

Rosyjski

Język rosyjski (русский язык, Russkij) – język należący do grupy języków wschodniosłowiańskich, posługuje się nim jako pierwszym językiem około 145 mln ludzi, ogółem (wg różnych źródeł) 250-300 mln. Jest językiem urzędowym w Rosji, Kazachstanie, Kirgistanie i na Białorusi oraz jednym z pięciu języków oficjalnych a jednocześnie jednym z sześciu języków konferencyjnych Organizacji Narodów Zjednoczonych. Posługuje się pismem zwanym grażdanką, graficzną odmianą cyrylicy powstałą na skutek jej upraszczania.

Język rosyjski zapisywany jest grażdanką, wprowadzoną przez Piotra Wielkiego uproszczoną wersją cyrylicy, następnie nieco uproszczonej w 1918. Od tego czasu składa się z 33 liter (jednak patrz niżej, co do litery ё).

Litery drukowane
А а а a a
Б б бэ b be
В в вэ w we
Г г гэ g ge
Д д дэ d de
Е е йэ je, -ie* je
Ё ё йо jo, -io* jo
Ж ж жэ ż że
З з зэ z ze
И и и i* i
Й й и краткое j i kratkoje
К к ка k ka
Л л эл ł/l* el/eł
М м эм m em
Н н эн n en
О о о o o
П п пэ p pe
Р р эр r er
С с эс s es
Т т тэ t te
У у у u u
Ф ф эф f ef
Х х ха ch cha (ha) *
Ц ц цэ c ce
Ч ч чe cz cie
Ш ш ша sz sza
Щ щ ща szcz śsia
Ъ ъ твёрдый знак * twiordyj znak
Ы ы ы y y
Ь ь мя́гкий знак ´* miagkij znak
Э э э e e
Ю ю йу ju, -iu* ju
Я я йа ja, -ia* ja

Odpowiedniki liter przy transkrypcji są podane w powyższej tabelce. Litery, przy których istnieją dodatkowe reguły są oznaczone gwiazdką.

Literę е oddaje się
przez je na początku wyrazów, po samogłoskach oraz ъ i ь, np. есть – jest´;
przez e po л, ж, ч, ш, щ, ц, np. чего – czego (i w nazwiskach obcego pochodzenia, np. Эренбург – Erenburg);
przez ie po innych spółgłoskach, np. семь – siem´.

Literę ë oddaje się (również, gdy pisze się е)
przez jo na początku wyrazów, po samogłoskach oraz ъ i ь, np. её – jejo;
przez o po л, ж, ч, ш, щ (po ц w zasadzie nie występuje), np. лёд – lod;
przez io po innych spółgłoskach, np. орёл – orioł.

Literę и oddaje się
przez ji po ь (po ъ w zasadzie nie występuje), np. лисьи – lisji;
przez y po ж, ш, ц, np. жир – żyr;
przez i w innych sytuacjach, np. свои – swoi.

Literę л oddaje się
przez l przed ь, и, е, я, ё, ю, np. Ленин – Lenin;
przez ł w innych sytuacjach, np. лампа – łampa.

Literę ъ w transkrypcji pomija się, np. объём – objom.

Literę ь
pomija się po л, ж, ч, ш, щ, ц (po ц w zasadzie nie występuje), np. мышь – mysz;
oddaje się przez znak zmiękczenia ( ´, nie apostrof ' ) w innych sytuacjach, np. тень – tień, будьте – bud´tie.

Litery ю, я oddaje się
przez ju, ja na początku wyrazów, po samogłoskach oraz ъ i ь, np. моя – moja;
przez u, a po л (po ц, ж, ч, ш, щ w zasadzie nie występują), np. люблю – lublu;
przez iu, ia po innych spółgłoskach, np. сюда – siuda.

Litery dawnej pisowni: Ѣ traktuje się jak е, a і oraz ι (?) oddaje się zawsze przez i.